Ik doe toch wat ik wil?

Ik wil het hier eens hebben over een nieuwe breuklijn die ons Vlaanderen steeds meer kenmerkt. Het is de breuklijn tussen de Verlichtingswaarden en het libertarisme. Het libertarisme is een politieke filosofie die zich kort door de bocht laat samenvatten als een radicale vorm van liberalisme. Oorspronkelijk vooral gelinkt aan hoofdzakelijk linkse anarchisten, maar tegenwoordig vooral gebezigd door rechts. Schatplichtig aan figuren als Bernard Mandeville, zwanger van egocentrische denkbeelden zoals het diepe inzicht dat hebzucht de bron is van maatschappelijk welzijn. “Ik doe wat ik wil, ik heb jou toch niks gevraagd!” Dit botst natuurlijk met een maatschappij die gestoeld is op de waarden van de Verlichting. We kennen ze allemaal: vrijheid, gelijkheid en solidariteit. Solidariteit zorgt ervoor dat er een gezond evenwicht bestaat tussen vrijheid en gelijkheid. Maar net daar botsen de Verlichting en het libertarisme. Libertairen hanteren ten eerste een puberale versie van vrijheid en ze weigeren ten tweede die vrijheid af te wegen tegenover de gelijkheid. Grote slachtoffers van die nieuwe zeer assertieve golf van libertarisme zijn twee grote traditionele partijen: Open VLD en sp.a. Uit kiesonder-zoek blijkt dat ze allebei veel stemmen verliezen aan een uitgesproken libertaire partij als Lijst Dedecker. Naast argumenten als scholingsgraad en vatbaarheid voor simplismen moeten we voor ogen houden dat in beide partijen veel atheïsten, of vrijzinnigen of noem ze hoe je wil, zitten die blijkens onderzoek van Mark Elchardus een negatieve vrijheidsinvulling koesteren.

Een negatieve vrijheidsinvulling betekent dat je je niet graag laat beperken door anderen, laat staan door zo’n vies beest als De Overheid. En net die negatieve vrijheidsinvulling is de potgrond waarin Lijst Dedecker groeit. Maar, uit angst voor stemmenverlies gaan traditionele partijen soms mee in zo’n libertair verhaal. Neem nu de snelheidscontroles. “Voor een     lijst van snelheidscontroles, kijk op pagina zo veel van Teletekst!”. “Er zijn vallende sterren gesignaleerd op de E19 tussen Brussel en Antwerpen!”. Zelfs Touring Mobilis heeft de commercie ontdekt en maakt reclame voor een sms-dienst die snelheidscontroles meldt. “75 eurocent per melding!”. Ja zeg, waar zijn we in godsnaam mee bezig? De essentie van zo’n anonieme snelheidscontroles ligt hem toch in het feit dat mensen wat trager gaan rijden omdat ze niet weten waar de controles plaatsvinden? Waarom heeft nog niemand de overheid voor de rechter gedaagd voor het oogluikend toelaten van belemmering van de openbare veiligheid! Maar neen, bij ons kan dat allemaal. Uit angst voor een stel libertaire kwasten die foeteren op snelheidsboetes en die nog het liefst van al zo hard zouden rijden als ze willen. Met alle   veiligheidsrisico’s voor andere mensen vandien.  Ah ja, want ik doe toch wat ik wil?

Björn Siffer (woordvoerder HVV) – Het Vrije Woord Extra, oktober 2009